حجت‌الاسلام والمسلمین مصطفی رضایی، پژوهشگر حوزه مهدویت در گفت‌وگو با ایکنا از قم، درباره تغییر معادلات عالم با امامت حضرت ولی عصر(عج) بیان کرد: این موضوع بسیار راهبردی و مهمی در حوزه هستی‌شناسی و امامت در جهت شناخت بهتر عصر غیبت و خصوصیات آن است.
وی با اشاره به اینکه امامت صرفاً یک جایگاه پس از نبوت نیست، افزود: بلکه امامت جایگاهی به مراتب بالاتر از نبوت است که هدایت هستی در مقطع پایانی‌اش از جانب خداوند به دست ائمه اطهار سپرده شد؛ چراکه امام تنها توان راهبری عالم و رساندن به عصر ظهور و تحقق آرمان‌شهر موعود را دارد.
رضایی اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم به صراحت اعلام نموده عالم برپا شده تا به دورانی برسد که انسان‌ها و جامعه بشری در آن به استخلاف و جانشینی خداوند می‌رسند؛ «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا؛اوست کسى که پیامبر خود را به [قصد] هدایت با آیین درست روانه ساخت تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند و گواه بودن خدا کفایت مى‌کند.»(فتح، آیه۱۸)
وی ادامه داد: در ذیل این آیه رویات تفسیری متعددی داریم که غلبه دین حق و یکسان شدن دین بشری در عصر ظهور و به دست ولی عصر(عج) انجام می‌شود که در برخی روایات آمده است: «لیظهره علی جمیع الادیان عند قیام القائم»(کافی، ج۱، ص۴۳۲) بنابراین دوران ظهور مهم‌ترین مقطع هستی است که توسط امام در عالم برپا خواهد شد. لذا تا بشر امروزی به این نتیجه نرسد که امام باید در رأس امور قرار گیرد، خداوند این مقطع حساس و پایانی را تحقق نخواهد بخشید.
رسیدن جامعه بشری به آرمان شهر از مسیر امام عبور می‌کند
رضایی اظهار کرد: رسیدن جامعه بشری به مقصد آرمان شهر و عصر ایده‌آل از مسیر امام عبور می‌کند و به دست ایشان رقم خواهد خورد و انسان‌ها به میزان اقتدا به امام در این مسیر و تلاش در مقدمه‌سازی برای آن دوران، به جایگاه توحیدی خواهند رسید تا جایی که مطابق با برخی روایات خداوند انبیاء اولوالعزم را به سبب عزم و ثبات قدمشان در این امر، از دیگر انبیا خود متمایز نمود.«فثبت العزیمه لهؤلاء الخمسه فی المهدی»(کافی، ج۲، ص۴۷۱)
وی تصریح کرد: هدف خلقت به دست ولی عصر(عج) در زمین انجام می‌شود و به همین خاطر امام صادق(ع) در روایتی مشهور فرمود: «وَلَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیَّامَ حَیَاتِی؛ اگر امام زمان را دریابم، تمام عمر به او خدمت مى‌کنم.»(بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۴۸)
رضایی بیان کرد: بنا به دلایلی با رسیدن تاریخ به دوران امامت ولی عصر(عج) باید نوع آماده‌سازی بشر برای اینکه وارد دوران ظهور شود تفاوت‌های اساسی پیدا کند تا این تفاوت‌ها منجر به تغییر معادلات در عالم شود. جامعه بشری با ولادت حضرت ولی عصر(عج) باید طعم فقدان و محرومیت و انتظار را بکشد تا تفاوت دنیای بدون ظهور و ظهور حضرت را درک کند؛ زیرا احساس نیاز بشریت در پی محرومیت‌ها، تنها با فقدان ظاهری امام رقم می‌خورد.
از عصر ظهور با محدودیت تا حضور بدون محدودیت
وی با بیان اینکه با ولادت حضرت(عج) عالم وارد گذرگاه جدیدی می‌شود، تصریح کرد: با شکل‌گیری عصر ائمه اطهار(ع) عالم وارد عصر حضور توأم با محدودیت شده است و با ولادت حضرت وارد دوران غیبت و پس از آن عصر انتظار، اضطرار و در نهایت دوران حضور بدون محدودیت می‌گردد.
رضایی افزود: این مسیر طولی باید طی شود و گام دوم این حلقه‌های پی در پی، با امامت امام عصر به وجود آمده است که مختصات عالم تفاوت‌هایی اساسی پیدا کرده و به دنبال آن، امام در عرصه‌های ظاهری زندگی مردم حضور ندارد و انسان‌ها با نوعی حیرت روبه رو هستند. در این دوران، جامعه بشری حیات بدون ظهور امام را تجربه می‌کند تا جایی که هرچند قرن‌ها بگذرد خودش در این غیبت به بلوغ لازم دست یابد و برای بازگرداندن امام تلاش کند.
وی ادامه داد: تا قبل از امامت امام عصر، ائمه اطهار با وجود همه ناملایمتی‌ها و ظلم‌ها در کنار انسان‌ها حضور محسوس داشتند اما با شروع امامت امام عصر، قواعد ارتباطی مردم با امام تفاوت اساسی پیدا می‌کند؛ چراکه غیبت شرط لازم برای ظهور است و بدون فقدان ظاهری امام، انسان‌ها به درک تفاوت دنیای بدون ایشان و در نهایت اضطرار به وجودشان نمی‌رسند.
پژوهشگر حوزه مهدویت در پایان گفت: بنابراین می‌توان گفت با امامت امام عصر، انسان‌ها باید ادامه مسیر خود تا پایان تاریخ را بدون حضور ظاهری امام طی کنند تا آمادگی لازم برای حضوری بدون محدودیت و شکل دادن به آرمان شهر موعود ایجاد شود و هرچه این آمادگی زودتر ایجاد شود، از رنج تاریخی بشر در فقدان ظهور امام کاسته خواهد شد.
گفت‌وگو از محدثه نعیمی‌فرد
انتهای پیام
لینک منبع
