بهروز رسایلی
در شرایطی که تیم ملی ایران می‌توانست با پیروزی برابر ازبکستان خودش را به صدر جدول این گروه از مسابقات انتخابی جام‌جهانی۲۰۲۶ برساند، مسابقه موردنظر با تساوی بدون گل به پایان رسید. تیم ملی البته به واسطه اخراج مستقیم صالح حردانی چیزی حدود ۳۰دقیقه با یک بازیکن کمتر به بازی ادامه داد و چه بسا اگر VAR پنالتی دقایق پایانی را بر نمی‌گرداند، حتی می‌توانست با ۳امتیاز کامل به تهران برگردد. با این حال فارغ از تمام این مسائل، آنچه مسلم است اینکه کمتر هواداری «راضی» از پای تلویزیون بلند شد. بیایید چند نکته نه‌چندان خوشایند را در مورد شرایط فعلی تیم ملی مرور کنیم.
این سومین تساوی پی‌درپی ایران برابر ازبکستان بود؛ تیمی که در گذشته معمولا به راحتی برابر ایران شکست می‌خورد و می‌رفت دنبال کارش. ۳مساوی پیاپی با این حریف، جای بحث و تامل دارد و نمی‌تواند تصادفی باشد؛ مخصوصا با توجه به کل‌کل و فضای حیثیتی که بر رقابت دو تیم حاکم شده است. از یاد نبریم که سرمربی ازبکستان به‌دلیل بیماری در بازی با ایران غایب بود و اوستون اورونوف، بهترین ستاره آنها هم تنها در ۲۰دقیقه پایانی توانست به میدان برود.
تیم ملی ایران هر عیب و ایرادی که داشته باشد، غالبا از پتانسیل بالایی برای گلزنی بهره می‌برد. حتی نقش مربیان هم در این زمینه خیلی حیاتی نیست، چرا که با اجتماع باکیفیت‌ترین بازیکنان تیم در خط حمله مواجهیم؛ مشخصا مهدی طارمی و سردار آزمون و با فاصله‌ای محسوس، امثال علی قلی‌زاده، مهدی قائدی و محمد محبی. شما اینها را در زمین رها هم که بکنی، ظرفیت بالایی برای گلزنی دارند. با این حال تیم ملی ایران در ۴بازی اخیرش تنها ۲گل زده؛ یکی مهدی طارمی برابر قرقیزستان و دیگری مهدی قائدی مقابل امارات. ۲بازی پیاپی ایران برابر ازبکستان با تساوی بدون گل به پایان رسیده و این نمی‌تواند اتفاق جالبی باشد. فاصله کیفی نمایش‌های طارمی در تیمی مثل اینتر با تیم ملی ایران، روزبه‌روز بیشتر می‌شود و به تازگی در برخی مسابقات، او را خیلی کم‌اثر می‌بینیم. اینها باید برای کادرفنی تیم ملی «مسئله» باشد.
بحران اصلی تیم ملی اما «کیفیت» است. مخاطب بیشتر از کنفرانس‌های آتشین، به بازی سرگرم‌کننده در زمین نیاز دارد. او از شعور سلیقه برخوردار است و چون وقت می‌گذارد و بازی‌ها را می‌بیند، به خوبی می‌تواند بفهمد کدام فوتبال برایش جذاب بوده و کدام یکی نه. تیم ملی مدت‌هاست که زیبا بازی نمی‌کند و حس رضایت را به بیننده نمی‌دهد. تکلیف این بازی که روشن بود، تیم ملی در دیدار خانگی قبلی با ازبکستان هم خوب نبود، نمایش ملی‌پوشان برابر قرقیزستان صدای تماشاگران را در آورد و در این فاصله آنها اگرچه امارات را با گل انفرادی مهدی قائدی شکست دادند، اما تیم ملی حتی در همان بازی هم فوق‌العاده کار نکرد. اغلب آمار و ارقام به جا مانده از آن دیدار به سود ایران نیست؛ ازجمله مالکیت (۶۰ به ۴۰) یا تعداد پاس‌ها (۴۵۴ به ۳۱۰) یا حتی آیتم موردعلاقه امیر قلعه‌نویی یعنی کرنرها (۵ به ۲) که همه به سود امارات بود. همین امارات اما در مسابقه اخیرش در خانه در حالی با کره‌شمالی یک بر یک کرد که تیم حریف یک پنالتی از دست داد. همه اینها یعنی تیم ملی با داستان کیفیت پایین مواجه است و اگرچه گروه بسیار آسان ایران و سهولت رسیدن به جام‌جهانی ۴۸تیمی فعلا باعث شده کادرفنی تحت هر شرایطی منطقه امن داشته باشد، اما با این سطح فنی باید نگران آینده باشیم.
سورپرایز با شماره۱۳
علی نعمتی که با هدف ملی‌پوش شدن از پرسپولیس جدا شده بود خیلی سریع‌تر از آنچه تصور می‌شد به آرزویش رسید
قبل از بازی ایران و ازبکستان، مهم‌ترین علامت سوالی که در مورد ترکیب تیم ملی ایران وجود داشت مربوط به جانشین محمدحسین کنعانی‌زادگان در این مسابقه بود. زوج همیشگی شجاع خلیل‌زاده در خط دفاعی تیم ملی، در آخرین بازی پرسپولیس در لیگ برتر آسیب دید و هر دو بازی مهرماه تیم ملی را از دست داد. دو مسابقه‌ای که اتفاقا از سخت‌ترین بازی‌های تیم ملی در گروهA محسوب می‌شوند و انتخاب یک مدافع برای تقابل با دو تیم ازبکستان و قطر، بزرگ‌ترین چالش کادر فنی تیم ملی محسوب می‌شد. این مدافع باید از میان بازیکنانی انتخاب می‌شد که همگی آنها در رده ملی کم‌تجربه محسوب می‌شدند و اتفاقا امیر قلعه‌نویی این پست را به کم‌تجربه‌ترین آنها سپرد تا خیلی‌ها از دیدن علی نعمتی با شماره۱۳ در ترکیب اصلی تیم ملی متعجب شوند. نعمتی تا پیش از این مسابقه نه در بازی‌های رسمی و نه حتی در دیدارهای دوستانه در ترکیب تیم ملی قرار نگرفته بود و کمتر کسی فکرش را می‌کرد که او در یک بازی سخت در زمین ازبکستان اولین بازی ملی‌اش را تجربه کند. جالب اینکه همین انتخاب غیرمنتظره، یک نمایش خوب و کم‌نقص مقابل ازبکستان داشت و به گواه سایت‌های آنالیز فوتبال، از برترین بازیکنان میدان بود. علی نعمتی چگونه فیکس تیم ملی شد و چگونه توانست یکی از بهترین نمرات را در این مسابقه دریافت کند؟
همه جا بین برترین‌ها
سایت متریکا در نمراتی که بعد از مسابقه منتشر شد، علی نعمتی را به عنوان دومین بازیکن برتر ایران در این میدان معرفی کرد. در این سایت، سعید عزت‌اللهی با نمره ۷.۵۰ بهترین بازیکن زمین شد و علی نعمتی با اختلافی ناچیز پشت سر او قرار گرفت و با نمره ۷.۴۰ دومین بازیکن برتر تیم ملی ایران بود. در سایت ورزش۳ اوضاع برای علی نعمتی از این هم بهتر بود. مدافع فولاد در این سایت به نمره ۷.۷ رسید و بالاتر از همه ستاره‌های باتجربه تیم ملی، عنوان بهترین بازیکن ایران مقابل ازبکستان را از آن خودش کرد. این سایت در مورد سعید عزت‌اللهی با متریکا هم‌نظر بوده و به هافبک دفاعی تیم ملی نمره ۷.۵ را اختصاص داده است. اما سعید که در متریکا با همین نمره به عنوان برترین بازیکن زمین برگزیده شد، در ورزش۳ علی نعمتی و مهدی طارمی را بالاتر از خودش می‌بیند. در اینجا مهدی طارمی با نمره ۷.۶ بالاتر از عزت‌اللهی قرار گرفته و علی نعمتی نیز با نمره ۷.۷ بالاتر از همه این اسامی به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شده است. تفاوت دیگر این نمرات با نمرات متریکا هم انتخاب بهترین بازیکن زمین از تیم ازبکستان بوده است. در متریکا، عزت‌اللهی بهترین بازیکن میدان شده و در میان ازبک‌ها هیچ‌کس نتوانسته بهتر از او نمره بگیرد. اما در ورزش۳ عنوان بهترین بازیکن میدان به خوسانوف -مدافع میانی ازبکستان- رسیده که نمره‌اش ۷.۹ بوده است. در این بین به گروه آنالیز «یازده» هم باید اشاره کرد که علی نعمتی را با نمره ۷.۳ سومین بازیکن برتر ایران می‌داند. در سایت «یازده» شجاع خلیل‌زاده با نمره ۷.۵ و میلاد محمدی با نمره ۷.۴ بالاتر از نعمتی قرار گرفته‌اند. وجه مشترک تمامی سایت‌ها این است که بهترین نمرات را به مدافعان دو تیم داده‌اند و فقط سعید عزت‌اللهی که در متریکا بهترین بازیکن شده در این بین استثناست.
رقبای داخلی، سخت‌تر از ازبکستان
ببینیم سایت مرجع متریکا که اعتبارش از سایر سایت‌ها و گروه‌های مشابه بالاتر است، نمره خوب ۷.۴ را بر اساس چه عملکردی به نعمتی داده است. در آمارهای این سایت، نعمتی با ۹۳بار لمس توپ پرکارترین بازیکن تیم ملی در جدال با ازبکستان بوده است. او در دقت پاس، بالاترین درصد را ثبت کرده و با ۱۳عملکرد دفاعی در این زمینه هم بالاترین عدد را به ثبت رسانده است. نعمتی یک بار هم در موقعیت ضربه زدن به دروازه حریف قرار گرفته که ضربه‌اش درون چارچوب بوده است. نعمتی نسبت به زوج باتجربه‌اش در دفاع میانی یعنی شجاع خلیل‌زاده ۴لمس توپ و ۳عملکرد دفاعی بیشتر داشته و بالاتر از او قرار گرفته است. در اردوی تیم ملی با احتساب علی نعمتی، ۵بازیکن حضور داشتند که جانشین کنعانی‌زادگان باید از میان آنها انتخاب می‌شد. محمد دانشگر (سپاهان)، محمدامین حزباوی (سپاهان)، محمدمهدی زارع (گل‌گهر سیرجان) و امید نورافکن (ملوان) رقبای نعمتی در این راه بودند. البته نورافکن به عنوان هافبک به تیم ملی دعوت شده اما همه می‌دانند که او توانایی بازی در دفاع میانی و دفاع چپ را هم دارد و در دوره اسکوچیچ با هر بار غیبت کنعانی یا شجاع بلافاصله این امید نورافکن بود که جانشین آنها می‌شد. امید این بار هم در اردو حضور دارد و جالب اینکه با نمرات عالی‌اش در سایت متریکا به عنوان صدرنشین جدول بازیکن‌ها و برترین چهره لیگ تا اینجای فصل به اردو آمده است. اما قلعه‌نویی رغبتی به تغییر پست این بازیکن نشان نداد و او روی نیمکت نشست تا در نیمه دوم به جای قدوس به میدان برود. محمدمهدی زارع با رتبه پنجم و حزباوی‌پور با رتبه شانزدهم در جدول متریکا، تا اینجای لیگ برتر موفق‌تر از نعمتی عمل کرده‌اند اما قلعه‌نویی از آنها عبور کرد و به سراغ علی نعمتی رفت که رتبه چهل‌ودوم را در اختیار دارد. محمد دانشگر هم با رتبه۷۰ در اردو حضور داشت و سامان فلاح با رتبه۶۸ بر خلاف اردوهای قبلی این بار دعوت نشده بود. به هر حال از میان تمامی این نام‌ها نعمتی انتخاب شد تا با درخشش در اولین بازی ملی‌اش یکی از شیرین‌ترین خاطرات فوتبالی خود را رقم بزند. او وقتی در ابتدای فصل از پرسپولیس جدا شد دقیقا عنوان کرد که با هدف حضور مداوم در بازی‌ها و دعوت به تیم ملی راهی فولاد می‌شود. جالب اینکه همین اتفاق هم رخ داد و آقای شماره۱۳ خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد طعم دعوت به تیم ملی و بازی در ترکیب این تیم را چشید.
