هر ماه آوریل، مادر طبیعت شکوفه هایی را از پیش بند خود می ریزد، در حالی که پرندگان آوازخوان آواز نیاکان خود را ترمیم می کنند و برای نسل بعدی آماده می شوند. بر خلاف تصور گسترده بشر، بسیاری از گونه های جانوری غمگین می شوند، ابراز همدردی می کنند و پیوندهایی ایجاد می کنند که هنوز از درک کامل ما دور است. درختان از طریق سیستم های ریشه ای پیچیده ارتباط برقرار می کنند. گیاهان به محرک های محیطی و عاطفی پاسخ می دهند. گرگ ها آواز روح خود را فریاد می زنند و ذرات شن صحرا فرکانس های زنگ مانندی از خود ساطع می کنند اگر تحریک باد درست باشد. سیاره ما در سطوحی فراتر از حواس یا ابزار علمی ما زنده است.
برای یونانیان باستان، گایا (همچنین به عنوان گایا شناخته می شود) موجودی زنده جدا از خدایان حاکم بر زمین – موجودی اولیه و مادرانه بود که همه حیات از آن سرچشمه می گیرد. در طول قرن‌ها، بزرگانی مانند افلاطون یا دانشمند دهه ۱۹۷۰ جیمز لاولاک تلاش کردند تا این نیروی حیاتی را تعریف کنند، اما شاید هیلدگارد فون بینگن، ابیایی و رویاپرداز قرن دوازدهم، زمانی که این کلمه را ابداع کرد، به او نزدیک شد. verditas به معنای “قدرت سبز شدن طبیعت” است. چه ما این انرژی ذاتی را به عنوان یک فتوسنتز ساده یا کار دستی یک نیروی برتر ببینیم، زمین حساس منبع هوشمند و همه چیز ما از گهواره تا گور است.
بسیاری از ما می‌توانیم لحظه‌ای در کودکی را به یاد بیاوریم که طبیعت هوشیاری ما را به وحشت انداخت، چه در قطره‌ای از آب برکه زیر میکروسکوپ یا در قدرت تکان‌دهنده یک طوفان تابستانی. ما با پای برهنه بر روی دامان علف او دویدیم، آرزوهایمان را روی ستاره‌ها انجام دادیم و ذهنمان را درگیر تلاش برای درک مفهوم سال‌های نوری کردیم. این رابطه صمیمانه با سیاره و ارتباطات کیهانی او ممکن است در بزرگسالی کاهش یابد، اما چیزی در اعماق روح ما – اگر با خودمان صادق باشیم – آرزوی اتحاد دوباره با آنیما، انرژی همیشه حاضر و فراگیر زمین را دارد.
روز زمین دعوتی است برای همگام سازی قلب هایمان با نیروی گایا، احساس هدف مقدس ریشه ها در زیر قدم هایمان و شاهد تقدس او با کاشتن یک باغ ظروف ساده یا دمیدن نفس بهاری او عمیقاً در ریه هایمان و بازدم سپاسگزاری.
مارلاینا دوناتو نویسنده، اکسپرسیونیست چند رسانه ای و پرورش دهنده رفاه وحشی است. اتصال در BluefireStudio.art.
لینک منبع
