مثل اخلاقی اخلاقی رادو جود

در یک پارک موضوعی تند و زننده در حومه کلوج ، یک مرد بی خانمان راه خود را به سمت مسیر ناشایست ، برگ برگ ، علوفه برای سطل زباله یا گنج ، و ذهنیت کمی به دایناسورهای انیمیشن خزنده که هنگام عبور از غرش می کند ، می اندازد. این تصویری است که اصطکاک بین کمدی و تراژدی ، پیشکسوت و عجیب ، واقعی و مصنوعی را در بر می گیرد. رادو جودفیلم جدید خارق العاده “Kontinental ’25”. در آن ، نویسنده و کارگردان پرکار رومانیایی ، آزمایش گونزو را افزایش می دهد تا کارهای اخیر خود را بازتاب دهد تا جهان را بازتاب دهد ، که هنوز هم فضای کافی برای غیر قابل توضیح را فراهم می کند. یک پارک ژوراسیک منسوخ و منسوخ شده ، جای تعجب ندارد که در این کیفرخواست چشمگیر مراقبت های اجتماعی خرد شده در یک اقتصاد پس از سوسیالیستی: بشریت می تواند به خودی خود کاملاً خوب طعمه بزند.

پس از سال ۲۰۲۳ “از پایان جهان انتظار زیادی نداشته باشید” ، یک طنز سرگیجه جاه طلب و خارج از مرکز که تقریباً سه ساعت اجرا می شود ، این فیلم واضح و خطی ممکن است یک گزاره غیر مشخص به نظر برسد که از یک شخصیت ساده و ساده از یک رواج معمول و به طور معمول چالش برانگیز است. سویس کارگردان با این وجود ، هیچ چیز در مورد “Kontinental ’25” آسان نیست ، از عصبانیت ناخوشایند آن گرفته تا تفسیر سیاسی و تاریخی لایه بندی شده خود گرفته تا یک وینگت خاص از ناامیدی بشر ، آن را به همان اندازه که شخصیت اصلی گناه فیلم را انجام می دهد ، غافلگیر می کند. دیدن توزیع کنندگان Arthouse که از چنین تحریکات خارق العاده جود حمایت کرده اند مانند “انتظار نمی رود …” یا “بدشانسی یا پورنو لونی” که از این عنوان استارکتر اما به همان اندازه با تأثیر بالا برخوردار است ، دشوار است.

این عنوان اشاره ای به “اروپا ’۵۱” است ، فیلم روبرتو روسلینی در سال ۱۹۵۱ که تأثیر اساسی بر جود در شکل دادن به داستان او بود. در آن فیلم ، اینگرید برگمن همسر ثروتمند و ناامید کننده یک صنعتگر را بازی کرد و به دلیل فاجعه شخصی ، یک چرخش پاشنه بشردوستانه را انجام داد. این مسیر تقریباً در “Kontinental ’25” آینه شده است ، هرچند که جزئیات آن بسیار متفاوت است: برای وثیقه میانسال Orsolya (Eszter Tompa) ، این خودکشی یک غریبه است که او را به یک مارپیچ شرم بر سر همدستی خود در سرمایه داری ایالتی و می فرستد. یک بحران مسکن ملی بدتر. او نیز به دنبال نوعی رستگاری است ، هرچند که هر حرکتی به سمت آن ناکافی و خدمتگزار است: کمتر طنز نسبت به آن که آشکارا ناامید کننده باشد ، فیلم جود تصویری تاریک از نابرابری سیستمی را که با عملکرد فردی محاصره شده است ، نقاشی می کند.

افتتاح در جاذبه های دایناسور فوق الذکر ، دنباله افتتاحیه با صبر و حوصله و به تدریج آشکار کردن دنباله افتتاحیه ، به دنبال مرد بی خانمان ، یون (گابریل اسپهیو) است ، زیرا او به آرامی در خیابان ها و پیاده روهای پاسخت غیر رسمی ترانسیلوانیان قدم می زند ، و بستر را برای بازپرداخت های بازپرداخت جمع می کند ، التماس می کند. برای تغییر ، و سرانجام به محل زندگی خود – دیگ زیرزمین تیره و تاریک – اتاق یک ساختمان آپارتمان خوش تیپ داخلی. مشخص نیست که چه مدت او در آنجا چمباتمه زده است ، اما زمان او تمام شده است: Orsolya که قبلاً چندین هشدار صادر کرده بود ، با اخطار اخراج به درب خود می رسد و قول می دهد در صورت ترک سریع ، وی را در یک پناهگاه پیدا کند. او پس از اعطای ۲۰ دقیقه به یون برای بسته بندی چیزهای خود ، به ژاندارم های کمک کننده می گوید: “شما باید با مردم خوب رفتار کنید.

این تصویری است که بیننده ممکن است لرزش را دشوار کند. مطمئناً اورسولیا حیرت زده نمی تواند این کار را انجام دهد ، مانند روزهای بعد ، او اقدام به انتقال این حادثه به هر کسی که گوش کند ، از دوست دلسوز خود Dorina (Mardare Oana) به مادر سخت تر خود (Annamária Biluska) به کشیش خود ( Serban Pavlu) ، که به طور شفاف به او اطمینان می دهد که نیازی به احساس گناه ندارد ، زیرا هیچ کس بدون گناه نیست. او به همان اندازه در محل کار خودداری می کند ، جایی که همکاران اصرار دارند که او در انجام کار خود “بیش از انسانی” بوده است – هرچند که هیچ یک از اینها وجدان اورسولیا را تسخیر نمی کند ، زیرا این احساس به او می پردازد که صرفاً انجام کار خود مشکل بود.

برخورد شانس با سوار تحویل فرد (آدونیس تانتا ، در یک چرخش جنبشی و تمرکز) تحریک کننده تر است: یک دانشجوی سابق از شغل قبلی خود به عنوان استاد حقوق ، او به طور جانبی به تروما خود پاسخ می دهد ، با ترکیبی از COD ذن فلسفه و نیهیلیسم غیرقابل توصیف ، که او به طور خلاصه از ترحم خود بیرون کشیده شده است. آنچه منجر به تغییر او در حرفه شد ، هرگز به طور خاص مورد توجه قرار نمی گیرد ، اگرچه نشانگر چرخش اجتماعی گسترده تر به سمت سود در اصل است. عملکرد عالی Tompa نسخه بهتری از خودش را تشریح می کند که Orsolya دوست دارد ، به ویژه از طریق صادقانه و جستجوی ابراز غم و اندوه او باشد ، اما این یکپارچگی اغلب با لعنت و نارضایتی تار می شود. چهره خزدار چند ساله او به طور خلاصه پاک می شود وقتی که او یک کمک مالی از طریق Revolut اهدا می کند – یک ضربه اخلاقی دوپامین ، به طور مؤثر – فقط برای مه برای مه زدن دوباره به سرعت دوباره روی ابرو خود قرار می گیرد.

مثل همیشه در کار جود ، “Kontinental ’25” سرشار از ارتباطات بازیگوش با همه نوع متون دیگر است ، از جمله وصله ای از فیلم های کلاسیک که کمتر از “اروپا” به وضوح ارجاع داده می شوند. یک گره ساختاری شوخ وجود دارد ، “روانی” ، با تغییر حیرت انگیز در شخصیت ، که به طرز فجیعی Orsolya را به عنوان یک قاتل قرار می دهد ، در حالی که او به طور خلاصه بر روی “Detour” وحشی ۱۹۴۵ در تلویزیون اتفاق می افتد ، داستان بسیار متفاوتی از غرق شدن و وجدان شکنجه شده بشر با این حال ، فیلم سازی خود جود کاملاً لحظه به لحظه است. در یک آیفون سریع و شل شده-در واقع ، آنقدر سریع ، که بینندگان چشم عقاب ممکن است پوستری را برای انتشار پاییز “We Live in Time” در پس زمینه یک صحنه پیدا کنند-تصاویر فیلم به سختی و بدون شکل است با تکیه از جذابیت توریستی کلوج.

در عوض ، مونتاژهای قابل توجهی به پروژه های جدید ساخت و ساز در شهر اختصاص داده شده است ، که هیچ یک از آنها در کمک به مسکن فقیر و مجسمه های شهری دولتمردان مختلف فراموش شده ، که اکنون توسط آجر و خمپاره پیشرفت کوتوله شده اند. در بالای پرتره ویرانگر انسانی خود ، “Kontinental ’25” به عنوان عکس فوری از شهری به عنوان پراکنده و دلهره آور به عنوان روم Rossellini عمل می کند: در صورت تمایل ، جود از نئو رئالیسم ، برای یک عصر پوچ.