وودی هارلسون در یک تریلر زیر زندگی واقعی

یک نوع خاص از درام نجات لجستیکی در زندگی واقعی وجود دارد-“آپولو ۱۳” ران هوارد نوه آنها است-این باعث می شود شما متوجه شوید که واقعاً با دستگاه های تئاتری چقدر واقعاً فیلم ها هستند. “آخرین نفس“یک تریلر تعلیق زیرزمینی است که بر اساس یک حادثه غواصی اشباع که در سال ۲۰۱۲ در سواحل اسکاتلند رخ داده است ، است. این فیلمی در مورد پیش بینی های زندگی و مرگ ، اقدامات قهرمانانه و وحشت به دام انداختن در آب سیاه یخی ۳۰۰ فوت زیر سطح اقیانوس است.

با این حال ، همانطور که من آن را تماشا می کردم ، فکر می کردم که اگر این یک قطعه ساخته شده از محصول هالیوود باشد ، به یک شرور نیاز دارد-یک خرابکار ، شاید ، یا شاید کاپیتان کشتی که سود شرکت ها را نسبت به زندگی بشر ارزش می داد. “آخرین نفس” هیچ یک از اینها را ندارد. این فیلم تنها ۹۳ دقیقه طول دارد و یک داستان جمع و جور است که هرگز از وضعیت اصلی آن دور نمی شود. این همان چیزی است که در مورد آن مؤثر است (و همچنین ، به نوعی ، کمی محدود). این فیلم هرگز از آنچه به شما نشان می دهد ، ابراز نمی کند ، همیشه به واقعیت تحریک کننده مو در مورد آن می چسبد.

این بنا بر اساس یک مستند انگلیسی از سال ۲۰۱۹ ساخته شده است-همچنین به آن “آخرین نفس” گفته می شود و به کارگردانی الکس پارکینسون ، یک فیلمساز غیر داستانی انگلیسی که در حال ساخت اولین کارگردانی نمایشی صفحه نمایش بزرگ خود است. او یک کار محکم انجام می دهد و به شما امکان می دهد ریشه های مستند خود را به گونه ای احساس کنید که آجیل و بولت های فیلم را تعریف می کند ، تنش های چسبنده به واقعیت. دقایق اولیه ما را در جزئیات روبات صنعتی غوطه ور می کند که یک غواص اشباع حرفه ای است-این بدان معنی است که شما برای مدت طولانی در حال غواصی هستید که بافت بدن شما با فشارهای گاز تنفسی ، یک همزیستی ظریف و ظریف که نیاز به یک دوره طولانی تر شدن فشار (روزها یا حتی هفته ها) دارد ، در تعادل قرار می دهید. اگر این همه به نظر پیچیده (این است) ، می توانید آن را مانند این قرار دهید ، همانطور که فیلم در یک عنوان افتتاحیه انجام می دهد: غواصی اشباع یکی از خطرناک ترین حرفه های روی زمین است.

“Last Breath” روی سه غواصی که بخشی از تیمی هستند که به تعویض بخشی از خط لوله که گاز را در پایین دریای شمال می اندازد ، اختصاص داده است. مجموعه های فیلم مانند مجموعه ها به نظر نمی رسند. ما احساس می کنیم که در حال مشاهده ماشین آلات واقعی ، مانیتورهای با زاویه دید واقعی و یک زنگ غواصی واقعی هستیم-کاردستی که آنها را به زیر می برد ، که شبیه یک زیردریایی به شکل لوبیا ساخته شده از Tinfoil Jiffy Pop است. در داخل ، چندین محفظه وجود دارد که تیم های مختلف از غواصان خانه دارند.

در صحنه افتتاحیه فیلم ، با کریس لیمونز (فین کول) ، یک بلوک اسکاتلندی موهای مجعد ، ملاقات می کنیم ، زیرا او با هانا (مینا بورینگ) ، نامزد خود را که به وضوح نگران آنچه کریس برای زندگی انجام می دهد ، خداحافظی می کند. (این فیلم هرگز نشان نمی دهد که هیچ چیز در مورد این احساس وجود ندارد.) کریس با ورود به اردوگاه پایگاه ، با دانکن آلکاک ، غواص جانباز که او در چندین مأموریت با او حضور داشته است ، اتحاد می کند. لحظه ای که می بینیم وودی هارلسون، با پوزخند بودن وحشی و غیرقابل تحمل بودن مقدس ، ما به این احساس می پردازیم که این امر است ،، به خاطر تمام صحت آن ، یک تصویب مجدد چشمگیر و پرتحرک. اما توصیفات حداقل به آنچه می توانیم ببینیم محدود است.

دانکن خود را به عنوان پیرمرد گروه می چرخاند – اما منظور او این است که او توسط شرکتی که برای آن کار می کند به مراتع منتقل می شود. او ، این ، آخرین شیرجه او خواهد بود. کریس کاملاً به سمت هانا به خانه برگشت و این ویژگی تعیین کننده اوست. و سپس دیوید یوسا وجود دارد که توسط آن بازی می شود سیمو لیو، ستاره مارول به “شانگ چی و افسانه ده حلقه” برخورد کرد. او مرد چند کلمه است که به عنوان بی پروا به تصویر کشیده شده است ، به جز اینکه لیو چنان کاریزماتیک است و از طریق حضور خود به ما نشان می دهد که دیوید ، که دو دختر جوان دارد ، آدم بدی نیست. او فقط دوست ندارد با پیوند Cornball Bro سر و صدا کند.

همانطور که دانکن در زنگ باقی مانده است ، کریس و دیوید ، در دنده های خود و کلاه ایمنی فلزی خود ، سوراخ در کف و پایین به پایین دریا را بیرون بیاورید ، جایی که یک رنده جعبه ای وجود دارد که می توانند روی آن مانیفولد نگه داشته شوند. کاری که آنها انجام می دهند ظاهراً روتین است ، اما یک عنصر غیرمعمول وجود دارد: بالا ، کشتی پشتیبانی عظیم که زنگ غواصی به آن متصل می شود ، در طوفان دریایی خشمگین و موج دار گرفتار می شود. (دانکن چنین جانباز است که می تواند بگوید امواج فقط از مشاهده آب در غلاف زنگ بلند است.)

غواصان از منطقه ای که در آن کار می کردند ، دور می شوند و طناب چند رنگ “ناف” کریس می خورد. این طناب واقعاً یک زندگی است – این هلیوکس را که غواصان در حال تنفس هستند ، منتقل می کند. کریس تنها ۱۰ دقیقه گاز تنفس در قوطی پشتیبان خود دارد و این زمانی است که او به تاریکی آبکی می رود.

از آن لحظه ، کل حادثه ۴۰ دقیقه طول کشید که در زمان واقعی بازی می کند. کریس آن را به مانیفولد بازگرداند ، اما گاز او تمام شده است. او اکنون در آنجا دراز کشیده است ، در کلاه خود ، بدون اکسیژن. این فیلم زمان را خاموش می کند (پنج دقیقه بدون اکسیژن ؛ اکنون ۱۵ دقیقه …) ، زیرا اکشن به سمت تقلا در بالا تغییر می کند. برای یافتن کریس ، کل سیستم آسیب دیده کشتی مادر باید خاموش و راه اندازی مجدد شود (که یک افسر در یکی از آن صحنه های تعلیق با سیم های زیادی انجام می دهد). کاپیتان (صخره کورتیس) ، در یک مقطع ، باید تصمیم بگیرد که آیا ارزش آن را دارد که یک فاجعه اکولوژیکی برای استفاده از پینرها برای نجات یک مرد استفاده کند (پاسخ او: نه).

من آنچه را که اتفاق می افتد را فاش نمی کنم ، اگرچه این اسپویلر نیست که بگوییم داستانی مانند این تمایل ندارد اگر یک پایان غم انگیز داشته باشد ، درمان صفحه بزرگ را بدست آورد. صحنه ای وجود دارد که در آن ما کاملاً ترسیده ایم که همه چیز به خوبی معلوم نشده است ، و لحظه ای که تغییر می کند که بسیار کم حرف است ، مخاطب را به روشی غیرمعمول بالا می برد. “Last Breath” هر حادثه را با آن چنان ویژگی ارائه می دهد که مانند یک روزنامه نگاری سینمایی است. با این حال ، شما را با یک ضرب و شتم جزئی از Uncanny رها می کند.