پروانه بندپی-روزنامه‌نگار
اواخر شهریور امسال، انتشار فایل صوتی تماس یک کودک ۶ساله با اورژانس۱۱۵، موجی از احساسات عمومی را برانگیخت. در این فایل ۱۱دقیقه‌ای که ۳دقیقه از آن وایرال شد، یک دختربچه ۶ساله ساعت ۱۰شب با مرکز اورژانس تماس می‌گیرد و از تصادف خودرویشان در جاده اراک – ملایر و مصدوم شدن مادرش خبر می‌دهد و می‌گوید «مادرم دارد جان می‌دهد و من نمی‌دانم کجای جاده هستیم.» مأمور اورژانس تمام تلاش خود را می‌کند تا کودک را راهنمایی کند و آدرس دقیق آنها را برای ارسال آمبولانس به‌دست بیاورد اما کودک سواد کافی ندارد و نمی‌داند دقیقا کجای جاده هستند. در نهایت کودک بدون آنکه تلفن را قطع کند، پای پیاده راه می‌افتد تا از کسی کمک بگیرد و درنهایت به مردی برمی‌خورد و مرد، آدرس دقیق را در اختیار اورژانس می‌گذارد؛ هرچند مادر کودک جان خود را از دست می‌دهد. این حادثه تلخ، یک‌بار دیگر این سؤال را مطرح کرد که چرا سازمان مهمی چون اورژانس نباید مجهز به سامانه مکانیابی باشد؛ موضوعی که می‌تواند باعث نجات جان‌های زیادی شود. حالا این امکان در اورژانس فعال شده است. از جزئیات آن بیشتر بدانیم.
توسعه ایستگاه‌ها
مهدی بهمن‌آبادی، رئیس اداره فناوری اطلاعات و ارتباطات سازمان اورژانس کشور درباره راه‌اندازی سرویس مکان یاب به چند نکته اشاره می‌کند:
۱سرویس مکان‌یاب اورژانس، خدمت جدیدی نیست اما اواخر سال گذشته این سرویس قطع شد.
۲ این سرویس فعلا در تهران راه‌اندازی شده و در اختیار اورژانس استان قرار گرفته است.
۳سرویس مکان‌یاب اضطراری براساس ایستگاه‌های فرستنده – گیرنده تلفن همراه یا BTS کار می‌کند. هرچند برای بهبود دقت مکانیابی، باید تعداد BTSها افزایش یابد.
۴دریافت آدرس دقیق محل تماس‌گیرنده نیازمند استفاده از GPS گوشی‌های هوشمند تلفن همراه مددجویان است که استفاده از راهکاری مانند برنامه‌های کاربردی معروف و قرار ۵دادن کلید تماس با ۱۱۵ در صفحه اصلی این برنامه‌های کاربردی درصورت نبود موانع قانونی، امکان شناسایی نقطه دقیق تماس‌گیرنده را برای مرکز اورژانس فراهم آورد.
اهمیت این سرویس برای خود اورژانس بیشتر است؛ چون هم راحت‌تر با مددجو ارتباط می‌گیریم و هم سریع‌تر به بالین بیمار می‌رسیم.
