بر خلاف زبان آموزان گاه به گاه-مثلاً در یک کلاس دبیرستانی فرانسوی ، یا در Duolingo-برای شخصیت های برنده پولیتزر ساناز توسی “انگلیسی، “دستیابی به زبان ضروری است. در سال ۲۰۰۸ در کاراج ، ایران ، این نمایشنامه در گروهی از چهار بزرگسال شرکت می کند که یک کلاس را برای گذراندن آزمون انگلیسی به عنوان یک آزمون زبان خارجی (TOEFL) می گذرانند.
هرکدام دلایل خاص خود را برای نیاز به نمره خوب دارند: الهام (تالا آش) نیاز دارد که به مدرسه مد در استرالیا برود. omid (هادی تاببال) برای گرفتن کارت سبز ؛ رویا (پویا محسنی) برای دلجویی از خواسته های پسرش در کانادا ، که دخترش را به زبان انگلیسی پرورش می دهد. و گلی (آوا لالزارزاده) ممکن است برنامه ای برای آنچه در آینده وجود دارد ، نداشته باشد ، اما او می داند که تسلط انگلیسی یک ضرورت است. در حالی که سرگرم کننده وجود دارد – نمایش و گفتن ، یک بازی مته واژگان شامل پرتاب توپ و نمایش نمایش های کلاسیک رام – گذراندن این امتحان از اهمیت بالایی برای این کوارتت زبان آموزان زبان انگلیسی برخوردار است.
به عنوان یک سیاست ، دانش آموزان فقط قرار است به زبان آموزش صحبت کنند ، البته البته این قانون همیشه شکسته می شود. در یک نمایش هوشمندانه از نمایشنامه نویسی ، Toossi سیستمی را برای جلوگیری از Supertitles ابداع کرده است: وقتی شخصیت ها به زبان انگلیسی صحبت می کنند ، لهجه های ضخیم ایرانی دارند ، اما وقتی ظاهراً فارسی صحبت می کنند ، به زبان انگلیسی غیرقانونی صحبت می کنند. این تمایز به طور فراوان و بلافاصله روی صحنه روشن است ، هرگز به محض شروع گفتگو برای مخاطبان قابل درک نیست ، و به طور خودکار قابل درک است و گواهی بر قدرت نوشتن و تصور این قطعه است. همه جزئیات در مورد نحوه کار زبان در این نمایشنامه به طور دقیق تفکر شده و با یک لمس استادانه اجرا می شود.
رهبری این گروه معلم آنها ، مرجان (مرجان نشات) است که در ایران بزرگ شد ، به مدت نه سال در منچستر انگلیس زندگی کرد و سپس دوباره برگشت. از آنجا که تمام شخصیت های دیگر می خواهند ایران را ترک کنند ، انتخاب مرجان برای بازگشت آنها را اشتباه می گیرد. وقتی برای اولین بار از او پرسید که چرا او برگشت ، او به تاریخ مملو از ایران حرکتی می کند: “ما در آن روزها به عقب برگردیم” (یک تکرار ارواح به “کاش شما اینجا بودید” توسی ، نمایشنامه ای در مورد مشکلات ترک و بازگشت در ایرانی انقلاب). بعداً ، او با صمیمیت اذعان می کند که در منچستر از زندگی ۲۴/۷ به زبان انگلیسی خسته شده است ، دائماً روی ترجمه و تلاش برای جذب با هزینه داشتن شخصیت تمرکز می کند. او با دردناک می پرسد ، “چه مدت می توانید از خود در انزوا زندگی کنید؟”
مرجان یک مورد جذاب است که شناسایی زبانی و فرهنگی اغلب با شخصیت های دیگر مغایرت دارد. او اعتراف می کند ، “من همیشه خودم را به زبان انگلیسی بهتر دوست داشتم” ، و از اینکه مریم خوانده می شد ، توضیح می دادم که “فداکاری های کوچک” ، مانند آنگلیک کردن نام شما ، “می تواند دنیای ما را باز کند.” دانش آموزان او موضوع: الهام به او می گوید که ماریان نام سختی نیست و رویا با عزاداری اعلام می کند: “مادران ما به ما نام می برند. نه خارجی. ” آنها او را متهم می کنند که از زبان ، فرهنگ او و پیدا کردن کجا از “دافع” است.
در نقاط مختلف ، مرجان موارد دلخواه واضحی را مانند تقریباً مسلط به نمایش می گذارد ، و درگیری با الهام ، که بیشترین تلاش را می کند. گاهی اوقات ، مرجان ، تعصبات دنیای خارج را تکرار می کند ، و ترومای را که احتمالاً تجربه کرده است ، بازگرداند ، زیرا او از مربیگری به آرامی به انتقاد شدید از لهجه الهام می رود (حتی وقتی خودش شروع به لغزش می کند ، باعث ایجاد چرخه ای از نفس خود می شود).
جهت نود آدامز تمام پیچیدگی های زبانی نمایشنامه را در آغوش می گیرد ، و تمرکز خود را بر روی کلمات ، منظور آنها ، نحوه گفته شدن آنها ، و آنچه در پشت هر مبارزه برای یافتن یک کلمه است ، هر یک از عبارات با دقت انتخاب شده ، هر یک از صدای “W” را اشتباه گرفته است. بشر جهت ظریف او همچنین در لحظات بحرانی سکوت قرار دارد: یک شکستن دود در خارج از کلاس ، تمرکز ناامید کننده در طول امتحان ، و باز و مهیج و جذاب و جذاب و بسته کننده مرجان از پرده های نیمه شفاف.
بازیگران کار قابل ستایش را به زندگی خود انجام می دهند: الاهام آش وحشیانه ، خاردار و رقابتی است. OMID Tabbal دوست داشتنی است اما خیلی خوب است. گلی لالیزارزاده جوان ، چشم روشن و در عین حال خردمند است. رویا پویا ملکه ، تحمیل و فداکار است. Marjan Neshat کمی لغزنده ، نوسان بین مهربان و سختگیرانه ، گازدار و پشتیبان ، خودآرا و پرشور است. در حالی که Neshat عملکرد ستاره ای است ، Ashe و Pooya از نقش های خود وعده های غذایی می دهند و Lalezarzadeh لذت بخش است.
مجموعه مارشا گینزبرگ یک مکعب چرخان است. بیشتر اوقات ما در داخل کلاس با دو دیوار برداشته شده هستیم. یک ستون مزاحم در گوشه و کنار وجود دارد ، که می تواند به سختی مانع از بینش شود-هرچند شاید این معنای خاص خود را داشته باشد ، و یک مانع بالقوه غیر زبانی را بین ما و آنها آشکار می کند ، در حالی که همچنین به تنش کلاستروفوبیک لازم در کلاس کمک می کند.
در همین حال ، چراغ ها ، توسط رضا بهجات ، شگفتی هستند. حاملگی بیشتر از طبیعت گرایانه ، اما ریشه در غروب خورشید و سایه ها ، کار بهجات با زرق و برق دار نور را با سفر از طریق پرده های گازدار ضبط می کند ، و ماهرانه در اطراف چالش طراحی یک مجموعه با سقف کار می کند. در یک گوشه از مرحله یک دکل بزرگ برای نوری وجود دارد که به سمت بالا می رود تا مسیر خورشید را بیرون بکشد ، و باعث می شود خطوط پنجره های پنجره با شکوه در کف رقص رقصند.
در اوایل ، گلی می گوید که انگلیسی را دوست دارد زیرا “انگلیسی نمی خواهد مانند فارسی شعر باشد.” با این حال ، با همان نفس ، او انگلیسی را به برنج استعاره می کند ، یک اصلی ترین آشپزی قابل انعطاف که می توانید از آن استفاده کنید تا “هر آنچه را که دوست دارید” بسازید. او توضیح می دهد که وقتی برنج می پزید ، غرق نمی شود ، اما در بالای آب شناور می شود. طنز در اینجا ناگفته و زیبا است: گلی حتی به زبان انگلیسی ناخوشایند خود نمی تواند به زبان شعر صحبت کند. نبوغ نگارش توسی این است که با وجود گفتگو به زبان انگلیسی ، همیشه احساس می شود که در فارسی تشکیل شده است. ما می توانیم شاهد هر یک از شخصیت های او باشیم که به وضوح در فارسی فکر می کنند ، سخنان خود را به انگلیسی ترجمه می کنند ، با تکیه بر اصطلاحات ، دستور زبان و نحو و شاید به طرز حیرت انگیزی شعر فارسی.
سیاست زبانشناسی ، ترجمه و یادگیری یک زبان خارجی برای نمایشنامه ای که از نظر عاطفی بسیار جذاب است ، تحریک کننده است. “انگلیسی” خیلی به درستی برنده شد جایزه پولیتزر برای درام در سال ۲۰۲۳ ، و دست به یک شاهکار تئاتر است. غیرقابل انکار یکی از بهترین نمایشنامه های دهه ، هم به فکر تحریک کننده و هم عمیقاً تأثیرگذار است. این اجرای برادوی خوشبختانه به مخاطبان بیشتری اجازه می دهد تا در کلاس Toossi ثبت نام کنند. از این گذشته ، حتی برای گویندگان بومی ، در مورد انگلیسی چیزهای زیادی وجود دارد که ما هنوز باید یاد بگیریم ، به خصوص برای کسانی که باید آن را یاد بگیرند معنی دارد.
لینک منبع