در فیلم دوم عاقلانه و خنده دار جیمز سوینی، «بی دوقلو»، دو مرد در یک گروه حمایت عاطفی برای کسانی که یک خواهر یا برادر همسان خود را از دست داده اند، ملاقات می کنند. به نظر می رسد این مکان به اندازه هر مکان دیگری برای صحبت در مورد وابستگی مشترک خوب باشد، اگرچه در واقع این موضوع جهانی تر از تنهایی است که کمدی روشنگری سوئینی را متحرک می کند، که برای اولین بار به نمایش درآمد (…)