یک وکیل ترانس به دیوان عالی کشور می رود

رویکرد بصری در “بررسی دقیق” – سام فدرمستند به دنبال یک وکیل transgender که برای یک پرونده دادگاه عالی ایالات متحده آماده شده است – در ابتدا آشنا به نظر می رسد. رویکرد ساده آن در مصاحبه های نشسته قفل شده ، که با گرافیک و سایر فیلم های B-Roll در هم می آمیزد ، به سختی جدید است. با این حال ، یک مراقبت و جزئیات بسیار زیاد به ساخت آن می رود و استفاده از آن از فرم سنتی و بسته بندی یک مشت قدرتمند را عمیق تر می کند.

“افزایش دقیق” به دنبال وکیل ACLU Chase Strangio است ، زیرا او آماده می شود تا اولین شخص transgender باشد که در دیوان عالی کشور استدلال می کند. با این حال ، این فوق العاده – در حالی که مطمئناً با سایر نقاط دیدنی حقوق مدنی مقایسه شده است – اما در مواجهه با این موضوع که ممکن است مورد مورد نظر بسیار مهم باشد ، جزئیات زودگذر است. ایالات متحده در مقابل Skrmetti ، در زمان پیش نمایش فیلم Sundance ، هنوز هم ادامه دارد و قرار است تعیین کند که آیا تنسی ممنوعیت درمان هورمون و مسدود کننده های بلوغ برای جوانان transgender را نقض می کند.

برای کسانی که از جزئیات غافل هستند ، استرنجو استدلال های اقناعی را به دوربین می دهد. اما “بررسی دقیق” فقط مربوط به حقوقی خاص نیست. فدرر به نظر می رسد که آنچه تعیین می کند چنین حکمی بسیار بزرگتر از زبان قانون اساسی است ، و بنابراین او به بلوک های ایجاد رسانه های پیش داوری ضد ترنسجندر-نحوه کار قبلی فدرر ، “افشای” ، فیلم های ترانس در هالیوود را مورد بررسی قرار می دهد-و اخبار خبری راه ، قانون سازی را آگاه می کنند. این فیلم ، از این طریق ، گاه به گاه مقاله ای را به خود می گیرد ، زیرا سازمان های خبری عمده ای مانند نیویورک تایمز و اقیانوس اطلس را در جزئیات کامل فکری می کنند.

استدلال های آن به همان اندازه آکادمیک است که عاطفی هستند. Strangio با تعدادی از فعالان ترانس-از جمله چهره های مشهور مانند الیوت پیج ، و یک ۱۲ ساله صریح به نام میلا-پیوست و نه تنها به تعصبات روزانه و ریاکاری هشدار ضد ترانس ، بلکه دلهره های روزانه نیز توضیح داد. در گرفتن شام های خانوادگی میلا ، و در پیگیری خانه Strangio ، تماشای او لباس های انتخابی را انتخاب می کند و از روی گربه خود غافل می شود ، ترغیب کلیدی فیلم به نسبیت روزمره سوژه های آن تبدیل می شود.

چه جدا کردن “بررسی دقیق” از کارهای مشابه ساده این است که زمان خود را می طلبد. علی رغم زمان اجرای باریک ۸۹ دقیقه ای ، در پرده برداری از اطلاعات شخصی و عملی کاملاً سختگیرانه است. شما می توانید یک پنی چشم بسته پرتاب کنید و آن را بر روی مستندی که از توصیفات متخصص زودگذر استفاده می کند ، فرود بیاورید. جایی که فیلم فدر از هم جدا است این است که هیچکدام از مصاحبه شوندگان آن سر صحبت نمی کنند – خواه وکلا ، روزنامه نگاران ، والدین کودکان ترانس یا افراد مشهور مانند Peppermint و Laverne Cox. از هیچ موضوع واحدی صرفاً برای افزودن رنگ استفاده نمی شود. در عوض ، آنها به شخصیت های تمام عیار و کاملاً شکل گرفته در خود تبدیل می شوند که زندگی درونی آنها به اندازه تخصص آنها مورد توجه قرار می گیرد.

علاوه بر این ، فیلم هرگز این جنبه های تجربه خود را از هم جدا نمی کند. ارتباط عاطفی آنها با پرونده مهم است. به نظر می رسد که در توبیخ شدید به جمعیت “فقط پرسیدن سؤال” ، که زندگی واقعی مردم را به تمرینات فکری کاهش می دهد ، “افزایش دقیق” را در هم می آمیزد و همزمان فکر می کند. استرانگیو ممکن است لنگر فیلم باشد ، اما به همان اندازه که او استدلال های قانونی ایجاد می کند ، احساس رفاقت او با سایر موضوعات ترانس فیلم دامنه آنچه را که برای زندگی ترانس و برای آمریکا به طور کلی در معرض خطر است ، در سالهای آینده گسترش می دهد. فراتر از همه مشخصات قانونی و حتی پزشکی ، احساس درک جمعی و – در معرض خطر صدای مبهم – یک عشق عمیق و پایدار به انسان های همکار خود ، که فدرر با یک آپلوپ به آن ضربه می زند.