یک پرتره دوست داشتنی و دوست داشتنی از کشاورزان سیاه در جنوب ، “دانه“ترکیبی از جشن و تاسف است. کشاورزی خانوادگی در معرض خطر قرار گرفته است ، اما برای کشاورزان آمریکایی آفریقایی تبار ، این سرزمین – که بر روی آن نگه داشته شده است ، آن را پرورش می دهد – حتی بسیار دقیق تر و با ارزش تر است. با توجه به تلاش های اخیر ، تلاش های ناشایست برای جلوگیری از حقوق مدنی ، مدیر بریتانی شیناولین ویژگی – که برنده جایزه مستند ایالات متحده در این کشور شد جشنواره فیلم ساندنس – احساس ظرافت می کند.
با این حال ، یک رکودیم قصد فیلمساز نیست. شین با صبر و شکیبایی از یک مرد ، اجازه می دهد تا زندگی افرادش به آرامی طی دو ساعت آشکار شود. او به مدت نه سال فیلمبرداری کرد و خانواده های مزرعه ای را پس از کار در مورد کار سختی و کار جامعه و همچنین کار جامعه انجام داد. اگرچه چالش های فوری اقتصادی و سیاسی با این خانواده ها وجود دارد ، اما این سینمای مورد آزار و اذیت نیست. درعوض ، فیلمساز به عنوان هفتگی ، سالانه ، به سهامداران می رود. این پرتره از یک قوم که به رنگ سیاه و سفید شلیک می شود ، تأثیر می گذارد و به آن دست و پنجه نرم می کند.
“بذر” در شرکت یک بزرگتر شروع می شود که برای یک خانه به یک کلیسا می رود. با شروع مراسم تشییع جنازه ، چرخه های زندگی خانواده و جامعه را تعیین می کند – برخلاف درسی که کلارا ویلیامز در یک ماشین به نوه خود نشسته است و در مورد جایی که بدن در قسمتهای جلوی آنها می رود ، می رود.
کلارا و خواهران و برادرانش سرزمینی را به ارث بردند که متعلق به پدر بزرگشان ، چارلز کوکرل بود. این مزرعه که از سال ۱۸۸۳ در خانواده بوده است ، یک مزرعه صدمین سالگرد تعیین شده است زیرا بیش از ۱۰۰ سال در خانواده آنها بوده است. خواهر کلارا در اینجا ظاهر می شود ، اما قدیمی ترین ویلیامز زنده ، کارلی است که “دانه” را به خصوص لمس می کند.
اکتوژنیایی هنوز رانندگی می کند. هنوز کیسه های پکن های او را به بازار می برد. بعد از اینکه به صندوقدار می رود ، کارلی به یک اپتومتریست مراجعه می کند. این که آیا این وقایع به صورت پشت سر هم اتفاق افتاده است ، مخلوط کردن به آن اشاره شده و مضطرب است. . فشار پرداخت برای عینک جدید قابل لمس است. وی به دستیار بینایی ، ماهیگیری برای کارت بیمه تکمیلی خود می گوید: “من امروز بهترین احساس خود را ندارم تا حقیقت را برای شما تعریف کنم.”
شین ، که همچنین فیلمبردار است ، با چشمان گریه خود و موهای روشن شده از کلاه خود ، زیبایی فوق العاده ای را در چهره کارلی پیدا می کند. او اغلب صورت خود را با دستان خود لمس می کند ، گویی که مطمئن است هنوز در آنجا است.
به راحتی می ترسید که جامعه روستایی مانند بسیاری از سراسر کشور در درجه اول از افراد مسن و بسیار جوان تشکیل شود. اما هر از گاهی ، مردان جوان ظاهر می شوند: تمایل به سوختگی کنترل شده زیر برس ، جدا کردن نخود فرنگی و گاوهای در حال حل و فصل که از طریق یک سوراخ فرار کرده اند.
هنگامی که دوربین از شخصیت های خود مکث می کند ، به همان اندازه تصمیم برای ارائه این پرتره در تک رنگ است: این راهی است که فیلم استنشاق می کند. یک هارستر پنبه به سمت دوربین می رود. تراکتور و سایر تجهیزات در یک حیاط ایستاده اند. این امتیاز یدکی ، طراحی صدا بیشتر (توسط دانیل تیمونز و بن کروس) از موسیقی است. سکوت های نزدیک کاملاً پرشکوه است: یک باد سبک درخت کاج را می ریزد و پوسته های ذرت باعث می شود صدای خراشیده غیرقابل تصور باشد. در میانه فیلم ، صحنه ای از پنبه که در آن جمع می شود و در یک تریلر به طول تریلر شکل می گیرد ، با ناراحتی عمیق که نشان دهنده ماشین آلات است ، و آواز هایی که به روح اشاره می کنند (موسیقی اصلی توسط رابرت آکی اوبری لاو) تأکید می شود.
ویلی جونیور به تنهایی کشاورزی ، ذرت را می کشد ، سطل ها را پر می کند و گاوهای خود را تغذیه می کند. کار می تواند بی وقفه باشد. یک بریس زانو به همان اندازه نشانه ای از شغل خود به اندازه کلاه نی است. با این حال ، او وقت خود را برای تمایل به نوه بزرگ خود ، آلانی و برادر شیرخوار خود می یابد. او تصویری از مادرش را برای نشان دادن فیلمساز بیرون می آورد. او در مورد آلانی (که تحت تأثیر قرار نمی گیرد) می گوید: “او هر روز مادرم را به من یادآوری می کند.”
سر در واقع در واقع دوستانه است. او مزرعه را از پدربزرگ خود به ارث برد و پیوند او به زمین مطلق است. وقتی بعداً فهمیدیم که او یک فعال است ، جای تعجب ندارد. یک عمل گرایی می تواند برای او وجود داشته باشد.
در خارج از یک فروشگاه عمومی دلار ، رئیس با یک کشیش ملاقات می کند که از دیدن وی در آتلانتا یاد می کند و به توزیع یارانه های مزرعه اعتراض می کند. این نقطه میانی فیلم است و اولین کسی است که از فعالیت Head یاد می گیریم. بعداً او به نمایندگی از کشاورزان سیاه پوست ، حتی به واشنگتن دی سی ، برای اعتراض مارس ۲۰۲۳ به جو بایدن و USDA کار می کند. تماشای “دانه ها” و تعجب از تلاش آنها تحت دولت ترامپ دشوار است.
قسمت سر فیلم به درستی می توانست با عصبانیت و ناامیدی به پایان برسد. در عوض ، ما با او در جاده خاکی قدم می زنیم. در فاصله ، یک غرفه کاج یک مزرعه با هم مرز است. او با غرور و افتخار می گوید: “به نوعی پیش بینی کردم که آن را ببینم – قدم زدن به خانه فرزندانم”. وی می افزاید: “من امروز به نوعی پیش بینی می کنم.” بعداً وقتی نوه او در چمن نشسته است ، می گوید: “وقتی ما در آنجا هستیم و برای زمین می جنگیم ، این همان چیزی است که تصویر در ذهن من است.”
لینک منبع
