“مرا لمس کن“با صحنه ای طولانی که در مطب یک درمانگر قرار دارد ، جذاب شروع می شود. جوی (الیویا تیلور دادلی) ، که از OCD و تروما در دوران کودکی رنج می برد ، بازگو می کند که چگونه او با یک بیگانه سکسی از سیاره دیگری آشنا شد و رابطه داغ خود را با او توصیف می کند. طبق داستان او ، نه تنها رابطه جنسی خوب بود ، بلکه لمس او بلافاصله تمام اضطراب های او را درمان کرد. “Touch Me” در ادامه نشان می دهد که چگونه این شخصیت دنیای دیگر دنیای جوی را به هم می زند. متأسفانه ، آنچه نویسنده-کارگردان آدیسون هایمان به طور بصری از این موجودات آشکار می کند و دنیای او هرگز با آنچه تحویل آزار دهنده تیلور دادلی نشان می دهد از تجربه شخصیت او مطابقت ندارد.
جوی یک مشاغل عجیب و غریب است که به سختی کار می کند. او نتوانسته است فرصت هایی را برای تلاش های خلاقانه خود بدست آورد. او با دوست همجنسگرا صندوق اعتماد خود کریگ (جردن گاواریس) زندگی می کند. هنگامی که خانه او به دلیل مشکل لوله کشی که باعث می شود از دفع دفع (بله ، این نوع فیلم است) غیرقابل سکونت شود ، آنها هیچ متجاوز ندارند بلکه با بیگانه جوی حرکت می کنند. او نام برایان را به دلیل شکل انسانی خود (به نمایندگی از لو تیلور پوچی) پذیرفته است و با یک دستیار میانسال ، لورا (مارلین فورته) زندگی می کند ، که اصرار دارد که او انسان است حتی اگر رفتار او از برایان غریبه باشد.
به زودی پس از آن ، این چهار شخصیت در یک چهارگوش وابسته به همبستگی اتحادها و خواسته های حسادت درگیر هستند. کریگ همچنین از اضطراب رنج می برد و به دنبال لمس شفابخش برایان است و درگیری با بهترین دوست خود را ایجاد می کند. لورا به شیمی جوی با برایان حسادت می کند ، که او برای خودش می خواهد. برایان سه مورد دیگر را برای اهداف ناشایست بازی می کند که بلافاصله فاش نمی شوند. همه اینها منجر به ضرب و شتم می شود ، شامل رابطه جنسی ، قتل و خون زیاد – مناسب برای یک فیلم برتر در بخش نیمه شب ساندنس.
این شخصیت ها حواس پرت و کمی خاموش هستند که باید مدتی مخاطبان را علاقه مند کند. برایان دوست دارد لباس و رقص را بپوشد. لورا در حالی که سعی می کند دو نفر دیگر را از نزدیک شدن به او دور کند ، با چشمان بیگانه دور می شود. جوی و کریگ آنقدر با برایان شیفته هستند و از لورا می ترسند که فراموش می کنند که آنها دوست هستند و می توانند متحدین باشند. هایمان از اینکه چگونه این بیگانه می تواند برای مدتی رابطه جنسی با انسان داشته باشد ، تأیید می کند ، اما پس از فاش شدن ، این بیشتر شوخی است تا تعجب.
این فیلم به عنوان یک ریف در روابط وابسته به همبستگی و یک کودک خودشیفتگی آغاز می شود که با این وجود همه افراد اطراف خود را برای انجام مناقصه خود به دست می آورد ، اما هرچه طرح پس از دیگری در یک جهت حرکت می کند ، طنز گم می شود. Heiman از بسیاری از موارد – صفحه های تقسیم شده ، توالی های خیالی رویایی و خون زیادی و اندام های جدا شده استفاده می کند تا این مراحل جالب توجه باشد ، تا حد زیادی فایده ای ندارد. این طرح بیش از حد پیچیده می شود ، و CODA بعدی تصدیق می کند که هیچ چیز معقول نیست و نباید به طور جدی مانند نوشتن تنبل به وجود بیاید ، گویی که فیلمسازان نمی توانند از آنچه نوشتند ، حس کنند و تصمیم گرفتند به هر حال پیش بروند ، Raher از گرفتن یک پاس دیگر
تیلور دادلی در تضاد مستقیم با ضرب و شتم پیرامون شخصیت خود ، حضور زمینی آرام دارد و همین امر باعث می شود او را به تماشای جذابیت دهد. Pucci با بیان مداوم صورت و حرکات عجیب و غریب ، چه پیاده روی و چه رقصنده ، یک انگل باورنکردنی را از قلمرو دیگر ایجاد می کند. گاواریس به عنوان یک برات فاسد شده قابل تشخیص است ، اما آسیب شخصیت او هرگز عمق زیادی ندارد. Forte ، بهترین نمایش ، مخاطبان را در مورد انگیزه های شخصیت او حدس می زند و هرگز برای بازی یک شرور صورتی حل نمی شود.
“Touch Me” ثابت می کند که هیمن دیدگاه غیرمعمول دارد و در ذهنش چیزهای زیادی دارد. این فیلم به چیزهای زیادی که امروزه افراد مبتلا به افراد مبتلا هستند ، از فاجعه آب و هوا گرفته تا آسیب های کودکی گرفته تا مشکلات اقتصادی برای خلاقان اشاره می کند. او می داند که چگونه مخاطبان را با دوزهای کوچک از استعداد بصری و شخصیت های عجیب و غریب فریب دهد. با این حال ، در پایان ، “Touch Me” نه یک طنز کاملاً تحقق یافته است و نه یک فیلم ترسناک کلاسیک. در تلاش برای انجام کار بیش از حد ، فیلمسازان بسیار کمتر از آنچه که می توانستند به پایان می رسند.
لینک منبع