کارگردان اسرائیلی تام شوال با “نامه ای به دیوید” در برلین بازگشت ، این روش او برای پردازش این واقعیت است که دوستش دیوید کونیو – که در اولین ویژگی خود “جوانان” بازی کرده است – یکی از بیش از ۲۵۰ گروگان است که در ماه اکتبر توسط حماس ربوده شده است. ۷ ، ۲۰۲۳ ، از Nir Oz Kibbutz.
دیوید کونیو و برادر کوچکترش آریل از جمله گروگان هایی هستند که هنوز آزاد نشده اند.
“جوانان” – که در سال ۲۰۱۳ در بخش پانورامای برلین به نمایش درآمد ، یک پیچ و تاب غم انگیز بود – Cunio و برادرش Eitan را به عنوان دو برادر که یک دانش آموز ثروتمند را در یک طرح خنجر برای پرداخت بدهی های خانوادگی ربوده اند ، بازی کردند.
“نامه ای به دیوید” از فیلم های پشت صحنه و نوارهای استماع از “جوانان” برای ایجاد یک مستند چند لایه استفاده می کند که به بررسی ارتباطات بین زندگی و سینما می پردازد و به سمت انسانی تروما ایجاد شده توسط اقدامات ترور نگاه می کند.
تنوع با shoval صحبت می کند و نانسی اسپیلبرگ، چه کسی خواهر استیون اسپیلبرگ است ، در مورد چگونگی همکاری آنها در “نامه ای به دیوید” ، که “فریاد برای کمک است ، و همچنین فریاد برای گفتگو است.”
بدیهی است که این فیلم از چیزی وحشتناک ناشی می شود. چگونه از نظر مفهومی جوانه زد؟
تام شوال
چند روز پس از وقوع ۷ اکتبر ، احساس ناتوان کردم. و خودم را پیدا کردم که سعی کردم با آنچه که برای دوست و همکار خلاق من که در فیلم (اول) من بازی کرده بود ، انجام دهم و در واقع حرفهای فیلمبرداری را به من داد ، زیرا اعتماد او به من بسیار بزرگ بود. وقتی با سیلویا ، مادر دیوید صحبت کردم ، او به من گفت: “لطفاً به جهانیان اطلاع دهید که چه خبر است ، تا هیچ کس دیوید و برادرش آریل را فراموش نکنند!”
بنابراین من به همه اینها فکر می کردم ، و گفتم که می خواهم آن را با دیوید به اشتراک بگذارم: همه این افکار. و نوع تلاش برای ارسال برخی از سیگنال ها. امیدوارم او مرا بشنود. بنابراین این یک فریاد برای کمک بود ، و همچنین فریاد برای گفتگو.
در “جوانان” دیوید آدم ربایی بود. آیا می گویید این هسته خلاق فیلم است؟
بله این برای من آنقدر واضح بود که من نیاز به استفاده از آن مواد داشتم ، تا نوع آنچه را که اتفاق می افتد منتقل کنم. و همچنین به این دلیل که ما خیلی کم می دانیم ، هیچ تعامل با او نداریم. ما فقط تخیل و سینمای خود را داریم. بنابراین من با آن تثبیت می شدم. و بعد این جعبه پر از کاست هایی از این نوع فیلم پشت صحنه را پیدا کردم که در آن زمان فیلمبرداری کرده بودیم ، اما هرگز استفاده نکرد.
روند ویرایش برای من بسیار صمیمی بود زیرا مجبور شدم خودم را درون آن بگذارم و این ماده را با تمام آنچه که به معنای آن است ، ببینم. با این درک که باید در مورد اتفاقی که در ۷ اکتبر رخ داده است صحبت کنم و با خانواده صحبت کنم و با آنها به این مکان ها بروم ، می دانم که چقدر دشوار است. بنابراین همه اینها فیلم شد. عنصر دیگر این است که من به هیچ وجه نمی خواستم فیلم ۷ اکتبر را از آنجا که در اخبار و همه جا نشان داده شده است نشان دهم. این نوع قتل عام ؛ این خشونت وحشیانه متراکم ، که فکر می کردم کور است. شما واقعاً نمی توانید چیزی ببینید. شما فقط وحشت بی نظیر را می بینید. و من می خواستم این را شکاف کنم. من می خواستم فراتر از آن بروم و سعی کنم به افرادی که با آن سر و کار داشتند و آنچه برای آنها به عنوان انسان اتفاق افتاده است نشان دهم. و سعی کنید این لحظه عاطفی را در زندگی خود منتقل کنید. اینگونه است که همه نوع با هم گره خورده است.
نانسی ، چگونه سوار شدی؟
نانسی اسپیلبرگ
اسپیلبرگ واقعاً دوست ندارند در میان درام قرار بگیرند ، اگرچه ما یک خانواده بسیار نمایشی هستیم. اما من در ۷ اکتبر در اسرائیل بودم و فکر نمی کنم تا به حال چنین تهدیدی داشته ام. شاید ۱۱ سپتامبر به نوعی نزدیک باشد زیرا من در نیویورک زندگی می کنم. اما من واقعاً متزلزل شدم. بنابراین بله ، من تمام آن فیلم ها را دیدم و تقریباً مانند یک حلقه بود ، و فقط به همه آسیب ها دامن می زد. در هر صورت ، من تحت تأثیر آن قرار گرفتم به گونه ای که هرگز تحت تأثیر چیزی قرار نگرفته ام. و من می خواستم در ۷ اکتبر یک فیلم بسازم ، اما فکر نمی کردم از نظر عاطفی به اندازه کافی قوی باشم که فیلم های سخت را با آن نوع فیلم ها انجام دهم. ما با جیک پالترو دوست هستیم و او نیز با برادرم بسیار نزدیک است. و من با جیک در منهتن بودم که تازه از اسرائیل بازگشتیم ، با او صحبت کردیم و به اشتراک گذاشتم: در این دنیا چه اتفاقی افتاده است؟ و سپس او چند هفته بعد با من تماس گرفت و گفت: “شما باید با تام صحبت کنید.”
من واقعاً بسیار سپاسگزارم ، زیرا این دقیقاً همان روشی است که می خواهم این داستان را تصویر کنم. من می خواهم به یک انسان نگاه کنم. مثل این است که من داستانهای هولوکاست را چگونه انجام می دهم. من نمی خواهم به یک شماره نگاه کنم. من نمی خواهم آن را به غیر شخصی تبدیل کنم: چند نفر در اینجا جان باختند؟ من می خواهم به شخص نگاه کنم ، آن همدلی را پیدا کنم.
چه احساسی در مورد این واقعیت داشتید که مدیر هنری برلین بخشی از هوشیاری خاموش برای دیوید و آریل در فرش قرمز بود؟
گودبرگ
من نمی دانستم که او قصد دارد این کار را انجام دهد. من هیجان زده شدم زیرا فکر می کنم واقعاً فیلم را دقیقاً همانطور که تام می خواست قرار داد: با دوقلوهای سه ساله خود به چهره این شخص نگاه کنید. به جای سیاست روی آن تمرکز کنید. فرار از سیاست کار سختی است ، اما واقعاً فکر می کنم این کمک می کند تا این فیلم را با پای راست تنظیم کند.
این مصاحبه برای وضوح ویرایش و متراکم شده است.
لینک منبع
