هلمر امیر فاکر الدین ، مستقر در برلین ، که در کیف ، اوکراین متولد شد ، در والدین سوریه از ارتفاعات جولان ، در رقابت برلینال با “یونانی، “داستان یک نویسنده برجسته عرب مونیر ، که در تبعید در برلین زندگی می کند و برخی از آشفتگی های درونی سنگین را پشت سر می گذارد.
همانطور که کارگردان با توجه به “یک گذشته فراموش نشدنی و آینده ای غیرقابل شناسایی” ، مونور با توجه به خودکشی به یک جزیره دورافتاده سوار می شود. در آنجا ، او با یک زن مسن خردمند به نام واسلکا ملاقات می کند ، که توسط نماد سینمای آلمان بازی می شود هانا اشگلا، که اعمال ساده ای از مهربانی ، تمایل او به زندگی را دوباره به وجود می آورد.
“یونان” دومین فیلم در سه گانه برنامه ریزی شده فاکر الدین “وطن” است که با اولین ویژگی خود در سال ۲۰۲۱ با عنوان “غریبه” آغاز شد. در آن فیلم ، که در ونیز چلپ چلوپ کرد ، یک مرد میانسال از روسیه به ارتفاعات جولان باز می گردد تا به عنوان یک پزشک بدون مجوز کار کند.
“Yunan” ستاره های چند هیپنوتی لبنانی جورج خاباز به عنوان Munir ، Schygulla ، بازیگر فلسطینی علی سولیمان (“بهشت اکنون”) و سیبل ککیلی (“بازی تاج و تخت”). کارگردان صحبت کرد تنوع در مورد اینکه چرا “یونان” می تواند به مقابله با احساسات ضد مهاجرت آلمان کمک کند.
چگونه سه گانه جوانه زد؟
ایده این سه گانه به این دلیل پیش آمد که احساس می کردم موضوعی از بیگانگی و تبعید وجود دارد که به نوعی بخشی از هویت من به شکلی یا دنیایی است که من به آن بزرگ شده ام. خانواده من از ارتفاعات جولان ، ارتفاعات جولان اشغالی استقبال می کنند ، و مکانی است که جابجایی و مقاومت فقط بخشی از تاریخ نیست ، بلکه در پارچه زندگی روزمره نیز بافته می شود.
آیا می گویید که “غریبه” در مورد یک غریبه در بین مردم خود است ، در حالی که “یونان” در مورد یک غریبه در بین غریبه ها است؟
بله ، “یونان” اساساً در مورد چهره ای است که مجبور به زندگی در تبعید است و قادر به بازگشت به میهن خود نیست. داستان این فیلم از تجربه شخصی ناشی می شود ، اما همچنین از کنجکاوی عمیق تر در مورد آینده ، و در مورد ناشناخته ها و ترس های وجودی که همه ما با آن روبرو هستیم. من به این سؤالاتی که پاسخ ندارند ، جلب شده ام. با عدم اطمینان از زندگی و آنچه اتفاق می افتد وقتی همه چیز آشنا از هم جدا می شود. و من به خصوص توسط موضوع پناهندگان گرفته شده است. یا با رایج ترین موضوع پناهندگان که شامل کسانی است که به دلیل جنگ و بحران های ملی خانه های خود را ترک کرده اند. خواه اوکراینی ها باشند ، یا آنچه پس از بهار عربی اتفاق افتاد: سوری ها ، سودان ، مصریان. همه
این مانند کار با هانا Schygulla بود؟
خود هانا در روز پناهنده بود. او به مونیخ (از لهستان) رفت و داستان خود را در مورد تروما و پس از تروما از آلمان نازی داشت. او باعث شد تا درباره پیامدهای از دست دادن خانه و از دست دادن فرهنگی بسیار عاشقانه شوم. او به من می گفت: “چرا کسی نمی تواند دو خانه داشته باشد؟” به نوعی در مورد هوش بازیگرانی است که من انتخاب کردم و افق های جدیدی را برای من به ارمغان آورد که این فیلم چه چیزی می تواند به ارمغان بیاورد. وقتی تماشا می کنید هانا شیگلا ، که ۸۰ ساله است ، احساس می کنید که او واقعاً با خودش صادق است. و فکر می کنم این به نوعی با مخاطب طنین انداز خواهد شد. اگر آنها بتوانند آن را احساس کنند ، می تواند یک درس باشد. آنها می توانند فیلم را تماشا کنند و بگویند: “می دانید چه؟ شاید باید به غریبه ها متفاوت نگاه کنیم. شاید ما نیازی به استرس زیاد نداریم. “
امیر فاکر الدین
برلنال
لینک منبع