یک مستند گروگان با محدودیت های همدلی مقابله می کند

تضاد بین تصدیق و پذیرش دشوار در قلب است براندون کرامرمستند – در مورد بستگان سالخورده اش ، یودا بیینین که با آدم ربایی ۷ اکتبر در دخترش لیات سروکار داشت – که در تلاش برای ایجاد احساسات ، پارامترهای سیاسی متعددی را ایجاد می کند. این به مناسبت موفق می شود ، اگرچه با توجه به موضوع خارق العاده خود ، مسافت پیموده شده شما ممکن است متفاوت باشد.

برنده جشنواره فیلم برلینجایزه مستند ، “نگه داشتن لیت“به اندازه گیرنده سال گذشته کاملاً مکاشفه یا نیرومندی نیست (نمایشگاه زمین کرانه باختری” هیچ سرزمین دیگری “، که در حال حاضر نامزد دریافت جایزه اسکار است). با این حال ، حتی با جایگاه خاص خود به عنوان یک شرح حال یک خانواده گروگان اسرائیل – یکی از دو فیلم از این دست در ترکیب امسال ، کشتی می گیرد. دیگری “نامه ای به دیوید” بسیار چشمک زن است. با مقایسه ، کرامر آگاهی بیشتری از مکانیک های سیاسی در بازی و مکانی که فیلم او را اشغال می کند ، با لمس کردن چگونگی سلاح های خانواده های گروگان ، آگاهی می دهد.

یهودا به تدریج با این واقعیت مقابله می کند. او در مورد آن صحبت می کند به همان اندازه که حامیان سیاسی خود در سفر خود به ایالات متحده اجازه می دهند ، جایی که با سناتورهای مختلف ملاقات می کند در حالی که سعی می کند اعتراضات مربوط به مبارزات بمباران نتانیاهو را مطرح کند ، و با فلسطینی های بی شماری که در اسارت توسط IDF برگزار می شود. همانطور که سایر اعضای خانواده اش خاطرنشان می کنند ، او موقعیتی نامطلوب را اشغال می کند. ناهماهنگی شناختی حاصل از زیبایی شناسی بسیار خوبی دارد ، هرچند که چقدر ارزش اخلاقی برای هر بیننده دارد احتمالاً به چشم انداز سیاسی آنها بستگی دارد. این شیوه خواندن فیلم ذاتی ساخت آن است: کرامر به ندرت با موضوعات خود مصاحبه می کند ، و بیشتر به دنبال این است که یک واقعیت ظریف را که در لحظه با صمیمیت دستی آشکار می شود ، بدست آورد – در حالی که سعی می کند آن واقعیت را متناسب کند ، با استفاده از لمس به عنوان سبک و غیرقابل توصیف به عنوان لمس به عنوان لمس به عنوان یک واقعیت از نظر سینمایی امکان پذیر است. رویکرد دستگیر آن به نتیجه گیری واقعی نمی رسد. یک مستند لازم نیست ، اما تمرکز “نگه داشتن لیات” افرادی است که در وهله اول به دنبال راه حل هستند. این نمی تواند کمک کند اما احساس می کند که فیلم نوعی تأکید یا اظهارات در مورد دیدگاههای بی شماری را که ضبط می کند از دست داده است.

از یک طرف ، پسر نوجوان لیات ، که هنوز از تروما ۷ اکتبر در حال بازگشت است ، خون را می طلبد. از طرف دیگر ، یهودا سعی می کند یک خط اخلاقی شکننده به عنوان یک پیاده سیاسی آگاه در یک بازی شطرنج بیشتر – که نتیجه مورد نظر آن جنگ است – قدم بزند ، در حالی که سعی در حفظ اعتقادات صلح آمیز خود با نگه داشتن سیب های بد برای پاسخگویی دارد ، اگر نه ساختارهای بیشتر در بازی بشر چهره او همچنین یک بوم مخصوصاً قدرتمند برای درام فیلم است. به نظر می رسد آدم ربایی لیات (در کنار شوهرش) یهودا را در استاز منجمد کرده است و قادر به یافتن پاسخی فراتر از حرکات گسترده به سمت “صلح” در خلاصه نیست.

این یک معضل قابل درک است ، با توجه به درد خرد کننده ای که احساس می کند ، اما حتی تلاش های وی برای متقاعد کردن سیاستمداران آمریکایی برای کاهش تلاش های جنگ ، هنگامی که او برای اولین بار با یک سخنگوی فلسطینی در واشنگتن روبرو می شود ، در حالی که صحبت می کند ، آنها در حالی که صحبت می کنند ، زمین مشترک پیدا می کنند. در زمزمه ها ، مبادا chaperones yehuda گوش فرا دهید. تصدیق ضرر آشنا ، و همه آنچه در مورد شباهت وی با کسانی که دختر خود را در جریان سیل الاقسا گرفتند ، دلالت دارد.

در اینجا ، این فیلم به روش های جذاب شروع به محوری می کند ، زیرا یهودا عملاً Whiplash در زمان واقعی را تجربه می کند. این انتقال از رویارویی نظری به عملی همه چیز ناتوان کننده است ، زیرا پدر غمگین به حدود همدلی خود می رسد. این زمانی است که کرامر تصمیم کلیدی برای گسترش لنزهای خود می گیرد و نه تنها اعتراضات گسترده تری علیه دولت ایالات متحده ، بلکه یک مقطعی بیشتر از عقاید و رویکردهای درون خانواده خود یهودا است. در میان آنها ، برادرش جوئل ، استاد تاریخ خاورمیانه که مدتها پیش اسرائیل را ترک کرده بود ، در یک کنفرانس در حمایت از غزه صحبت می کند ، جایی که اعضای بی شماری از yarmulkes یهودی و فلسطین کافیا ورزش می کنند.

اگرچه جوئل بیش از چند صحنه از آن برخوردار نیست ، اما حضور وی چارچوبی اساسی برای “نگه داشتن لیت” را تنظیم می کند ، از طریق تشخیص وی که کیبوتز که در آن زندگی می کرد (نوعی که از آن بسیاری از اسرائیلی ها ربوده شده بودند) در سرزمین های دزدیده شده ساخته شده است. بشر به عنوان یکی از اعضای خانواده و دانشجوی تاریخ ، جوئل به همین ترتیب در تعهدات عاطفی خود پاره می شود ، اما اختلافات وی با یهودا در مورد راه حل های احتمالی عملاً بسته بندی دوم را ارسال می کند. فقط چنین مقصر وسیع تری وجود دارد که Yehuda مایل به پذیرش آن است ، و فقط آنقدر دلسوزی است که او مایل به نشان دادن آن است که سعی می کند آزادی دختر خود را تأمین کند.

این بن بست عاطفی برای شکل کلی فیلم مهم است – تا حدودی ، زیرا تاکنون کرامر می تواند این بن بست را بررسی کند بدون اینکه مستقیماً روی روایت مداوم تأثیر بگذارد. با این حال ، ماهیت غیر مداخله گر دوربین بسیار حیاتی می شود. رویکرد بصری مظهر از دست دادن کنترل خانواده بینین و عدم اطمینان روزافزون در اطراف آنها و آنچه آنها معتقدند. به عنوان مثال ، جزئیات غافلگیرکننده از دستگیری لیات در مواجهه با قصه های بربریت به موضوعات گفته شده است. در یک مقطع ، پیشینه خود لیات به عنوان یک مورخ به طور خلاصه محوری می شود ، اگر فقط به این دلیل که یک شخصیت به طرز آزار دهنده ای نزدیک می شود به تشخیص اینکه چگونه می توان از هولوکاست برای توجیه قساوت بیشتر استفاده کرد ، نزدیک شود.

تأیید صرف یک زمینه بیشتر-از تاریخ ظلم و ستم فلسطین قبل از تاریخ ۷ اکتبر-یک محاصره مهم جامعه شناختی است که “نگه داشتن لیت” حداقل بدون توجه به اینکه آیا آن را کاملاً مقابله می کند ، تشخیص می دهد. دشواری انجام این کار از درون مرزهای اسرائیل ، با لحظات پایانی فیلم ، یک مکان اصلی تأثیر عاطفی آن است ، حتی اگر بررسی آن از این محاسبات شخصی و سیاسی فقط تا کنون پیش می رود. این فیلم ، به نوعی ، با توجه به موضوع خود ، قادر به فراتر از دید محیطی شخصیت های خود نیست تا بتواند دید پویاتر و چند وجهی از آنها و دنیایی را که اشغال می کنند فراهم کند. با این حال ، به عنوان کاری با هدف گرفتن یک دیدگاه خارق العاده ، این یک مسابقه به اندازه کافی خار است.